ساختار انتخاب رشته سراسری

الگوی اولیه انتخاب رشته صحیح

بر مبنای پیشنهادات سازمان سنجش کشور

تعداد انتخاب ها

در دانشگاه سراسری خوشبختانه به دلیل زیاد بودن انتخاب ها می توان با آرامش 150 انتخاب  رشته انجام داد. اگرچه اجباری به پر کردن تمام انتخاب ها نیست اما این حقی است که سازمان سنجش کشور برای هر داوطلب قائل شده و پر کردن تمام انتخاب ها کار معقول تری است. چرا که برخی از داوطلبان کنکور با تصویر این که در پنجاه انتخاب اول خود قبول خواهند شد،‌ بسیاری از انتخاب های آخر خود را خالی می گذارند و متأسفانه در انتخاب های مدنظر پذیرفته نمی شوند و با رتبه های نه چندان بد باید یک سال دیگر برای کنکور سراسری تلاش کنند و منتظر انتخاب رشته دیگری باشند. پس یکی از اصول انتخاب رشته صحیح و اصولی این است که سعی کنید از تمام حق انتخاب خود استفاده نمائید.

البته باید توجه داشته باشید که این 150  انتخاب برای تمام کنکورهایی است که یک داوطلب در آن شرکت کرده است.مثلا اگر داوطلبی در کنکور تجربی،زبان و هنر شرکت کرده در مجموع برای هر 3گروه فقط و فقط 150 حق انتخاب دارد و داوطلبی هم که فقط در یکی از این سه گروه شرکت کرده 150 انتخاب خواهد داشت.

معنی این شیوه انتخاب رشته سراسری از سوی سازمان سنجش کشور این است که هر کس با هر تعداد کنکوریها شرکت می کند فقط حق قبولی در یک رشته را دارد.

باید یاد آور شد که قوانین انتخاب رشته دانشگاه آزاد متفاوت از این می باشد.

سهمیه بندی کنکور در رشته های سراسری

برای برقراری نوعی عدالت اجتماعی سازمان سنجش کشور رشته ها و ظرفیت کل دانشگاه ها را به نوعی تقسیم می کنند که مناطق کشور (شامل شهرهای بزرگ به عنوان منطقه ی 1، شهرهای کوچک تر به عنوان منطقه ی 2 و روستاها و شهرهای محروم به عنوان منطقه 3) و خانواده شهدا و ایثارگران برحسب نسبت شرکت کنندگان از کل جمعیت کنکور احتمال قبولی داشته باشند.

به طور مثال اگر داوطلبان شرکت کننده در کنکور از  منطقه ی 1 (پنج کلان شهر کشور) 24% کل شرکت کنندگان ریاضی را تشکیل می دهد باید از  ظرفیت کل دانشگاه ها (که به سهمیه مناطق 3 گانه کشور و خانواده شهدا و ایثارگران تعلق دارد) نزدیک  24%  صندلی ها را پر کنند.

یعنی امکان قبولی در رشته های سراسری فقط برحسب نمره اکتسابی صرف نیست بلکه نوع سهمیه-بندی ممکن است باعث شود دو نفر که در دو منطقه رتبه های مشابه داشته اند در رشته های متفاوت پذیرش شوند.

اما آنچه مهم است رتبه ی آخرین فرد قبولی در سهمیه ی شما در سال گذشته است. چرا که پذیرش بومی و غیربومی و ...را       

نمی توان با هیچ محاسبه ای در انتخاب رشته ی دستی آن هم برای یک فرد لحاظ کرد. شما کافیست بدانید تمام این اتفاقات و محدودیت ها و سهمیه ها سال های گذشته هم وجود داشته و ناخواسته بر روی آخرین فرد قبولی سهمیه شما اثر گذاشته است. شما نیز با رتبه ی خود وارد این چرخه خواهید شد و احتمال قبولی شما نیز تقریباً‌ همانند سال قبلی ها است. پس انتخاب رشته صحیح یعنی توجه به محدوده قبولی سال گذشته و پرهیز از نگاه های خوش بینانه و گاهی غیر اصولی.

رتبه به جای تراز

در دانشگاه سراسری ملاک قبولی کسب رتبه ی آخرین فرد قبولی است. یعنی در کنکور سراسری پس از محاسبه ی نمره تراز به افراد چند رتبه تعلق می گیرد.

رتبه ی کشوری در زیر گروه، که بدون اعمال سهمیه به دست می آید و برای رشته هایی که به صورت کشوری پذیرش دارند کارایی خواهد داشت.

رتبه در سهمیه:

این عدد رتبه ی فرد در بین رقبای اصلی او است و رتبه ایست که افراد،‌آن را به عنوان رتبه ی اصلی خود در کنکور اعلام می کنند و ارزش و اهمیت اصلی را نیز همین رتبه دارد. آخرین رتبه های قبولی هر رشته نیز براساس رتبه در سهمیه اعلام می گردد.

رتبه در زیر گروه:

سازمان سنجش کشور برای این که اهمیت و تاثیرگذاری هر درس اختصاصی را در رشته های دانشگاهی ملموستر کند در ابتدا رشته های دانشگاهی هر گروه آزمایشی را تقسیم بندی کرده است.

مثلا در گروه تجربی 5زیرگروه تشکیل داده و در زیرگروه 1 رشته هایی را قرار داده که زیست و شیمی در آنها مهمتر هستند مثل زیست شناسی،تغذیه،پزشکی ،دندان پزشکی و دامپزشکی و...  در زیرگروه2 رشته هایی قرار دارند که شیمی و زیست در آنها مهم است و کمی هم به زمین شناسی و ریاضی وابسته تر هستند مثل داروسازی و شیمی و... به همین ترتیب رشته های تحصیلی را دسته بندی کرده و ضریب درسهای اختصاصی را بر حسب اهمیت در زیرگروه های مختلف متفاوت در نظر گرفته است.

رتبه ای که سازمان سنجش برای پذیرش در هر رشته دانشگاهی در نظر می گیرد  رتبه ی زیرگروه مرتبط با آن رشته است.

شما برای تشخیص رتبه باید به رتبه ی سهمیه توجه نمایید و با آخرین نفر قبولی هر رشته در سال قبل مقایسه نمایید تا احتمال قبولی و حدود رشته های پذیرش خود را تخمین بزنید.اگر چه توجه به رتبه زیرگروه کمک بهتر و بیشتری به شما خواهد کرد.